ஆக்காண்டி ஆக்காண்டி.....

21.04.2012.

ஒரு சனிக்கிழமை. விடுமுறை நாள். வலையில் ஏதோ தேடி yaarl.com சென்றடைந்த நேரம்.

இப்பாடலும் கவிதையும் கிட்டியது. (நன்றி: yaal.com) இயற்றியவர் சண்முகம் சிவலிங்கம் என்ற ஈழத்துக் கவிஞர்.என் ஏழாம் வகுப்பு அல்லது எட்டாம் வகுப்பு படித்துக் கொண்டிருந்த போது தமிழ் பாடப்புத்தகத்தில் இப்பாடல் இருந்தது நினைவுக்கு வர என் இலக்கிய நண்பர் மற்றும் நாடக இயக்குனர் திரு. பாஸ்கரனுக்கு இக்கவிதையை அனுப்பி வைத்தேன்.

அவர் அப்போது புதிய நாடகம் ஒன்றுக்கான முஸ்தீபு முயற்சிகளில் ஈடுபட்டிருந்தார். ஏதேனும் ஒரு வகையில் இது அவருக்கு உதவக்கூடும் என்பது என் அனுமானமாக இருந்தது.

அதனை நான் அனுப்பி வைத்தது அதே சனிக்கிழமை.

திங்கள் கிழமை வழமை போல தமிழ்முரசு அவுஸ்திரேலியா என்ற வாராந்த மின் சஞ்சிகையைப் பார்த்தேன்.கடந்த வெள்ளியன்று (20.04.2012) சண்முகம். சிவலிங்கம் என்ற ஈழத்துக் கவிஞர் காலமானார் என்ற செய்தி தலைப்புச் செய்தியாகப் பதிவாகி இருந்தது.

முகத்தில் அறைந்து சென்றது அச்செய்தி.

கவிதையைக் கண்டடைந்த நேரம் கவிஞனைத் தவற விட்டிருந்தோம்.

கடந்த 10.06.2012 அன்று நடந்த உயர்திணையில் விமர்சன அரங்கில் கவிதை பற்றிப் பேசிய கோகிலா.மகேந்திரன் அவர்கள் கவிதை காலம் கடந்தும் மனித உணர்வுகளோடு ஒர் உறவு முறையைக் கொண்டாடும் என்றார்.

இப்பாடலைப் பார்க்கும் போதும் கேட்கும் போதும் அது புரிகிறது.

http://www.esnips.co...hp?pid=33979630

இப்பாடல் புலரும் வேளை என்ற இறுவட்டில் இருக்கிறது.பாடியவர்கள்: ஞான ஆனந்தன்,(சங்கீத்வர்மன்,பிரகீத்வர்மன்,டிலீப்குமார்)

                                                                

சண்முகம். சிவலிங்கம்: (1937 - 2012 சித்திரை 20 -2012 பாண்டிருப்பு.)

ஆக்காண்டி ஆக்காண்டி

எங்கெங்கே முட்டை வைத்தாய்?

கல்லைக் குடைந்து 

கடலோரம் முட்டை வைத்தேன்.

வைத்ததுவோ ஐந்து முட்டை

பொரித்ததுவோ நாலு குஞ்சு

நாலு குஞ்சுக்கிரைதேடி

நாலுமலை சுற்றி வந்தேன்

மூன்று குஞ்சுக்கிரைதேடி

மூவுலகம் சுற்றி வந்தேன்

ஆக்காண்டி ஆக்காண்டி

எங்கெங்கே முட்டை வைத்தாய்?

கல்லைக் குடைந்து 

கடலோரம் முட்டை வைத்தேன்.

குஞ்சு பசியோடு 

கூட்டில் கிடந்ததென்று

இன்னும் இரைதேடி

ஏழுலகம் சுற்றி வந்தேன்

கடலை இறைத்து 

கடல் மடியை முத்தமிட்டேன்

வயலை உழுது

வயல் மடியை முத்தமிட்டேன்

கடலிலே கண்டதெல்லாம் 

கைக்கு வரவில்லை

வயலிலே கண்டதெல்லாம்

மடிக்கு வரவில்லை

கண்ணீர் உகுத்தேன்

கடல் உப்பாய் மாறியதே

விம்மி அழிதேன் 

மலைகள் வெடித்தனவே

ஆக்காண்டி ஆக்காண்டி

எங்கெங்கே முட்டை வைத்தாய்?

கல்லைக் குடைந்து 

கடலோரம் முட்டை வைத்தேன்.

வண்டில்கள் ஓட்டி 

மனிதர்க் குழைத்து வந்தேன்

கையால் பிடித்து

கரைவலையை நான் இழுத்தேன்

கொல்லன் உலையைக் 

கொளுத்தி இரும்படித்தேன்

நெய்யும் தறியிலே

நின்று சமர் புரிந்தேன்

சீலை கழுவி

சிகையும் அலங்கரித்தேன்

வீதி சமைத்தேன்

விண்வெளியில் செல்லுதற்கு

பாதை சமைக்கும்

பணியும் பல புரிந்தேன்

ஆனாலும் குஞ்சுக்கு

அரைவயிறும் போதவில்லை

காதல் உருக

கதறி அழுது நின்றேன்

கதறி அழுகையிலே

கடல் இரத்தம் ஆயினதே

விம்மி அழுகையிலே

வீடெல்லாம் பற்றியதே

கடல் இரத்தம் ஆகுமென்று

கதறியழவில்லை

வீடுகள் பற்றுமென்று

விம்மியழவில்லை

ஆக்காண்டி ஆக்காண்டி

எங்கெங்கே முட்டை வைத்தாய்?

கல்லைக் குடைந்து 

கடலோரம் முட்டை வைத்தேன்.

குஞ்சு வளர்ந்தும்

குடல் சுருங்கி நின்றார்கள்

பசியைத் தணிக்க

பலகதைகள் சொல்லி வந்தேன்

கடலை இறைத்துக்

களைத்த கதை சொல்லி வந்தேன்

வயலை உழுது 

மடிந்த கதை சொல்லி வந்தேன்

கொல்லன் உலையும்

கொடுந் தொழிற்சாலையதும்

எல்லா இடமும்

இளைத்த கதை சொல்லி வந்தேன்

சொல்லி முடிவதற்குள் 

துடித்தே எழுந்து விட்டார்

பொல்லாத கோபங்கள்

பொங்கி வரப் பேசுகிறார்

“கடலும் நமதன்னை

களனியும் நமதன்னை

கொல்லன் உலையும்

கொடுந்தொழிற்சாலையதும்

எல்லாம் நமது” என்றார்

எழுந்து தடி எடுத்தார்

கத்தி எடுத்தார்

கடற்பாரையும் எடுத்தார்

யுத்தம் எனச் சென்றார்

யுகம் மாறும் என்றுரைத்தார்

எங்கும் புயலும்

எரிமலையும் பொங்கி வர

சென்றவரைக் காணேன்

செத்து மடிந்தாரோ?

வைத்ததுவோ அஞ்சு முட்டை

பொரித்ததுவோ நாலு குஞ்சு

நாலு குஞ்சும் போர் புரிய

போய் விட்டார் என்ன செய்வேன்? 

ஆனவரைக்கும் 

அந்த மலைக்கப்பாலே

போனவரைக் காணேன்

போனவரைக் காண்கிலேனே!

ஆக்காண்டி ஆக்காண்டி

எங்கெங்கே முட்டை வைத்தாய்?

கல்லைக் குடைந்து 

கடலோரம் முட்டை வைத்தேன்.

இந்திய நாட்டுப் புறப்பாடல்: (பின்னிணைப்பு 24.06.2012)