தபாலட்டைக் கவிதைகள்

கொழும்பு தமிழ் சங்கத்தில் இருந்து பிரசுரமாகும் ’ஓலை’ என்ற மாதாந்த மடல் ஒன்றை (ஜூன் 2003)காவலூர்.ராசதுரை ஐயாவிடம் சென்ற போது காணக்கிடைத்தது.வீட்டு உடையுடன் அவசரத்துக்கு ஓடிப் போய் புத்தகம் கேட்கிற அளவில் ஒரு கலைஞன் - அதுவும் வெளிநாட்டில்- இருக்கக் கிடைத்திருப்பது ஒர் அலாதியான ஆத்மானுபவம்.

பேச முடியாத நிலையும்; வயோதிபமும் தள்ளாட்டமும் இருந்த போதும்; முகத்தில் பூத்த புன் முறுவலும் புத்தகங்களை எடுத்துத் தரும் முக மலர்ச்சியும் என்னை மிகப் பெருமளவு நேரம் சஞ்சலத்துக்குள்ளாக்கின.

சென்ற நூற்றாண்டின் மனித இயல்பு!

மனைவியாரின் விசனங்களும் எந்தக் கலைஞர்களும் அவரை வந்து பார்த்தோ தொலைபேசியிலோ நலம் விசாரிப்பதில்லை என்ற ஆதங்கம் கலந்த மனத்தாங்கலும் 54 வருடங்கள் சேர்ந்து வாழ்ந்திருந்ததன் உண்மையான நேசத்தை எனக்கு உணர்த்துவதாயிருந்தது.

புலம் பெயர்ந்த நாட்டில் அது ஒரு தலைமுறையின் வாழ்வியல் அனுபவம்.

நான் சென்று பார்க்கவோ உதவவோ முடியாத குற்ற உணர்வும் வாழ்வியல் ஓட்டம் சொல்லும் இயலாமையும் இரட்டைக் கலாசாரத்துக்குள் சிக்கித் தவிக்கும் இரண்டாம் தலை முறையினரின் வாழ்வியல் அனுபவம்.

இரண்டும் ஒரு முறை சந்தித்து மீண்டன.

அதன் அதிர்வுகள் கவலையின் அலைகளாய்; இயலாமையின் அலைவுகளாய் சுற்றாடலைச் சுற்றிக் கொண்டிருக்கும்; இரு தலைமுறையிடமும். இருந்தது.

*** *** ***

அவரிடம் தான் இந்தச் சஞ்சிகையைக் காணக்கிடைத்தது.

அதில் அரிதாக இது வரை வெளிவந்திராத மகாகவியின் தபாலட்டைக் கவிதைகள் சிலவற்றைக் காணக்கிடைத்தது.அதிலிருந்ததை அப்படியே தருகிறேன்.

”தபாலட்டைகளில் சிறு சிறு கவிதைகளாகவே கடிதங்களை அனுப்புவதில் மகாகவி, முருகையன்,நீலாவாணன்,நுஃமான்,போன்றோர் தொடர்ச்சியாக ஈடுபட்டு வந்துள்ளமை ஒரு சுவாரிஷமான செய்தியாகும்.தபால் அட்டைகளில் தான் எழுதி அனுப்பிய சிறு கவிதைகளை - சுவை மிக்க வெண்பாக்களை - மகாகவி நாட்குறிப்பு ஒன்றில் பிரதி பண்னி வைத்திருந்தார்.அந் நாட்குறிப்பில் இருந்து சில வெண்பாக்களை இங்கே தருகிறோம்.வெண்பாக்களோடு உள்ள குறிப்புக்களும் மகாகவியினுடயவை.” என்ற விபரங்களோடு தபாலட்டைக் கவிதைகளை அது பிரசுரித்திருக்கிறது.

அது ஒரு கால கட்டத்தில் ஈழத்துக் கலைஞரிடம் பூத்திருந்த அந்நியோன்னத்தையும் ஆத்மார்த்த அன்பையும் கூடச் சித்தரிப்பனவாக அவை இருக்கின்றன.

அவற்றில் சில கீழே.

1.சொற்கணக்குப் போட்டுச்
சுவை எடுத்துக் காட்டுகின்ற
அற்புதத்தைக் கண்டேன்
அலமந்தேன்! நிற்க
இறந்தாரையே ஏற்றுகின்ற
எங்களவர் நாட்டில்
அறந்தானோ நீ செய்த அன்பு?

(செ.கணேசலிங்கனுக்கு; 03.08.1955)

2.மெச்ச என்னாலும்
முடியாது! மெய்யாக
அச்சுக் கலைக்கோர்
அழியாத - உச்சி
அமைத்தாய்! அதன் அழகை
ஆரச் சுவைக்க
இமைக்காத கண்ணெனக்கு.

(வரதருக்கு; 19.07.1955)

பாட்டெழுதச் சொல்லிப்
படித்து விட்டுப் போற்றி அதை
ஏட்டில் அழகாய் அச்
சேற்றுவையே! - கேட்டுக் கொள்
என்னை எழுத்துத் துறையில்
இறக்கி விட்ட உன்னை
மறக்காதுலகு.

(அ.செ.முருகானந்தனுக்கு 26.07.1955)

3.ஊருறங்கும் வேளை
உறங்காமல் நாமிருந்தும்
சேருகிறாள் இல்லைச்
செருக்குடையாள்! - வரா அவ்
வெண்டாமரையாள்
விரைந்தாளோ தங்களிடம்?
கொண்டாடு நண்பா
குதித்து!

(நீலாவாணனுக்கு பெண் மகவு பிறந்தமைக்கு 15.08.1957)

(மகாகவிக்கு 3 ஆண்பிள்ளைகள் என்பதும்; சேரன்,சோழன்,பாண்டியன் என்பது அவர்களது பெயர் என்பதும்; மகளவைக்கு இனியாள், ஒளவை என்ற பெயர்கள் என்பதும் பலரும் அறிந்ததே)

4.பாட்டுப் படைக்கும்
பெரியோரை மக்களுக்குக்
காட்டி அவர் தம்
கருத்துகளை - ஊட்டும்
பணியில் மகிழ்வெய்தும்
பண்பாளர்க்கெங்கே
இணை சொல்ல ஏலும் எனக்கு!

(கனக.செந்திநாதனுக்கு 09.12.1958)

5.உள்ளதற்கும் மேலே
உயரப் புகழ்கின்ற
வள்ளல்! என் நன்றி;
வரக் கண்டேன் - பள்ளத்தில்
ஓடும் நீர் போல
ஒழுகும் அருங்கவிதை
பாடும் நீர் யாத்துள்ள பாட்டு.

(முருகையனுக்கு 06.05.1958)

6.தேன் தோண்டி உண்டு
திளைத்திடுக;பேரின்ப
வான் தேடி நும் வீட்டு
வாயிலிலே வந்தடைக;
தான் தோன்றிப் பாடும்
தமிழ் போல வாழ்க; இவை
நான் வேண்டுவன் இந் நாள்.

(சில்லையூர்.செல்வராசனின் திருமணத்திற்கு 09.01.1960)

*** *** *** *** ***