அழகு, சுதந்திரம், கம்பீரம் - மற்றும் ஒரு மயில்

அந்தப் பூங்காவுக்கு முன்னால் வாகனத்தை நிறுத்துப் போது காதில் விழுந்த சத்தம் மாயோ மாயோ என்றொரு அகவல் ஒலி. இது மயிலின் சத்தம் என அறிய பெரிதாக அனுமானங்கள் எதுவும் வேண்டி இருக்கவில்லை. 

உள்ளே ஒரு மரக்கிளையில் தோகையோடு  சுதந்திரமாய் கம்பீரமாய் கழுத்தை உயர்த்தி அது இருக்கக் கண்டோம். அதை உடனடியாகப் பார்க்கும் ஆவல் இருந்த போதும் பூக்களையும் பூங்காவையும் பார்க்கும் வழியில் அவரைக் காண்போம் என சமாதனப் படுத்திக் கொண்டு  பூங்கா சுற்றி வந்த பின்னால் அவரைக் காணோம்.

நாம் ஒரு பாட்டம் சுற்றிவிட்டுக் களைப்பாற நிழலான ஒரு மர இருக்கையில் 

( மர இருக்கை - கீதமஞ்சரியின் மொழிபெயர்ப்பில் பொறுக்கியது) அமர்ந்தோம்.

இம்மயில் எங்கிருந்தோ வந்தது. நம்மைச் சுற்றிச் சுற்றி இரண்டு பாட்டம் நடந்தது. தன் அழகினை வலமும் புறமுமாக மேலும் கீழுமாக நடந்து காட்டியது. அது ஒரு அழகுராணிப் போட்டியில் அல்லது புத்தாடை அணிவகுப்பு மகளிரின் நடை ஊர்வலத்தை ஒத்திருந்தது.

பின்னர் என்ன நினைத்ததுவோ எதுவும் சொல்லாமலே நடந்து போய் விட்டது.

அழகு; சுதந்திரம்; கம்பீரம் என்றால் என்ன என்ற பாடத்தை அது மெளனமாய் கற்றுத் தந்து சென்றது.

ஏனோ அதனை ஆண் என்றழைக்க மனம் கூடுதில்லை!